همه چیز آرام پیش می‌رود اما پیش می‌رود. در پس تصاویرِ ساده، حادثه‌هایی در حال شکل گرفتن و رخ دادن است که ما از آن‌ها تنها صدایی جرقه‌وار می‌شنویم. این به‌خاطر آن است که، ما آدم‌ها را بیشتر از بیرون می‌شناسیم و کمتر به درون آن‌ها سرک می‌کشیم. انگار که پشت یکی از دیوارها قایم شده باشیم و صدای آدم‌ها را گوش کنیم و در عین حال چهره و حرکت‌هایشان را تصور کنیم.
درباره این سایت